قیلَ لِلصّادقِ (علیه السلام) : عَلی ماذا بَنَیتَ أَمرَك؟

نشانه های مومنین

مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاء بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا ﴿29فتح﴾

محمد [ص] پيامبر خداست و كسانى كه با اويند بر كافران سختگير [و] با همديگر مهربانند آنان را در ركوع و سجود مى‏بينى فضل و خشنودى خدا را خواستارند علامت [مشخصه] آنان بر اثر سجود در چهره‏هايشان است اين صفت ايشان است در تورات و مثل آنها در انجيل چون كشته‏اى است كه جوانه خود برآورد و آن را مايه دهد تا ستبر شود و بر ساقه‏هاى خود بايستد و دهقانان را به شگفت آورد تا از [انبوهى] آنان [خدا] كافران را به خشم دراندازد خدا به كسانى از آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده‏است

---------------------------------------------

راهنمايى طفل چهار ماهه

روزى ابوسفيان وارد شهر مدينه شد تا آن كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله ملاقات كند و با حضرت تجديد عهد و ميثاق نمايد؛ وقتى اجازه ورود خواست ، حضرت رسول او را نپذيرفت .

پس ابوسفيان نزد امام علىّ عليه السلام آمد و از وى تقاضا كرد تا واسطه شود و رسول اللّه صلوات اللّه عليه او را بپذيرد.

امام اميرالمؤ منين عليه السلام اظهار داشت : پيامبر خدا هر تصميمى كه گرفته باشد از تصميم خود باز نمى گردد.

در همان موقع امام حسن مجتبى عليه السلام كه در سنين چهار ماهگى بود و در آن مجلس نيز حضور داشت ، با همان حالت كودكانه جلو آمد و يك دست خود را روى بينى ابوسفيان و يك دست ديگرش بر ريش او گذارد و سپس فرمود: اى پسر سخر! بگو: ((لا إ له إ لاّ اللّه ، محمّد رسول اللّه )) تا آن كه نزد جدّم - رسول خدا صلى الله عليه و آله - تو را شفاعت كنم و آن بزرگوار تو را بپذيرد.

ابوسفيان از ديدن چنين جريانى متحيّر شد و ساكت ماند.

مشاهده چنين صحنه اى شگفت آور، اظهار نمود: ستايش خداوندى را كه در ذرّيه محمّد صلى الله عليه و آله طفلى همانند يحيى بن زكريّا عليه السلام قرار داد، كه در طفوليّت اين چنين حكيم و سخنور باشد و افراد را راهنمائى و به سوى سعادت و خوشبختى هدايت نمايد⁽¹⁾.

همچنين آورده اند:

يكى از اصحاب پيامبر عظيم القدر اسلام صلى الله عليه و آله - به نام يَعْلى - حكايت كند:

روزى آن حضرت را به ميهمانى دعوت كرده بودند، من نيز همراه آن حضرت به راه افتادم .

در بين راه ، امام حسن عليه السلام را مشاهده كرديم كه مشغول بازى با ديگر بچّه ها است ، پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله با سرعت به سوى فرزندش ، حسن مجتبى عليه السلام رفت و خواست او را در آغوش گيرد كه گريخت و به سمتى ديگر رفت .

حضرت رسول صلوات اللّه عليه نيز مى خنديد و به دنبالش از سمتى به سمت ديگر مى رفت ، تا آن كه سرانجام وى را در آغوش گرم خود گرفت و به سينه چسبانيد و بوسيدش ؛ سپس دستى بر سر و صورت او كشيد و فرمود:

حسن پاره تن من است و من نيز از او هستم ؛ و خداوند دوست دارد هر كه او را دوست بدارد.⁽²⁾

1:الخرايج والجرايح : ج 1، ص 236، ح 1، بحارالا نوار: ج 43، ص 326، ح 6.
2: بحارالا نوار: ج 43، ص 306، ح 66.
منبع آنلاین:40حدیث و 40 داستان از امام حسن مجتبی علیه السلام تالیف عبدالله صالحی

---------------------------------------------------------

منبع آنلاین:رساله توضيح المسائل با تجديد نظر و اضافات آيت الله العظمی لطف‌الله صافی گلپايگانی (مد ظله العالى) - ۳ -

چند مسئله از وضو
(مساله 305) كسى كه در كارهاى وضو وشرايط آن - مثل پاك بودن آب و غصبى نبودن آن - خيلى شك مى كند, بايد به شك خود اعتنا نكند.

(مـسـاله 306) اگر شك كند كه وضوى او باطل شده است يا نه , بنا مى گذارد كه وضوى او باقى اسـت .

ولـى اگر بعد از بول استبرا نكرده ووضو گرفته باشد وبعد از وضو رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند بول است يا چيز ديگر, وضوى او باطل است .

(مساله 307) كسى كه شك دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.

(مـسـاله 308) كسى كه مى داند وضو گرفته وحدثى هم از او سر زده , مثلا بول كرده , اگرنداند كـدام جلوتر بوده , چنانچه پيش از نماز است , بايد وضو بگيرد.

و اگر در بين نمازاست احتياط آن اسـت كـه نـمـاز را تـمام كند وبا وضوى ديگر اعاده كند و اگر بعد از نمازاست نمازى كه خوانده صحيح است وبراى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.

منبع آرامش خداست

الَّذِينَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

﴿28 رعد﴾
همان كسانى كه ايمان آورده‏اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى‏گيرد

آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‏يابد

هُوَ الَّذِي أَنزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَّعَ إِيمَانِهِمْ

وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿4 فتح﴾
اوست آن كس كه در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ايمانى

بر ايمان خود بيفزايند و سپاهيان آسمانها و زمين از آن خداست و

خدا همواره داناى سنجيده‏كار است.
--------------------
خوشبخت واقعى
فاطمه (س) از پیامبراكرم(ص) نقل كرده كه فرمود: این جبرئیل (ع) است كه مرا خبر مى دهد: همانا خـوشبخت واقعى كسـى است كه على را، در زندگى ام و پس ازمرگم دوست داشته باشد. ( بهجه، ج 1،ص 271)
بخشى از خطبه زهرا (س)
حضـرت زهـرا(س) در آن سخنزانـى معروفـش در مسجـد فـرمـود:
خـداونـد ایمـان را بـراى تطهیـر شمـا از شـرك قـرار داد،
و نماز را براى پاك شدن شما از تكبر،
و زكـات را بـراى پـاك كـردن جـان و افزونـى رزقتان،
و روزه را براى تثبیت اخلاص،
و حج را براى قوت بخشیدن دین ،
و عدل را براى پیراستن دلها،
و اطاعت ما را براى نظم یافتن ملت،
و امـامت مـا را بـراى در امـان مـانـدن از تفرقه،
و جهاد را براى عزت اسلام،
و صبر را براى كمك در استحقاق مزد،
و امـر به معروف را بـراى مصلحت و منـافع همگـانـى ،
و نیكـى كـردن به پـدر و مـادر را سپـر نگهدارى از خشـم ،
و صله ارحام را وسیله ازدیاد نفرات،
و قصاص را وسیله حفظ خون ها،
و وفـاى به نذر را بـراى در معرض مغفـرت قـرار گـرفتـن ،
و به انـدازه دادن تـرازو و پیمـانه را بـراى تغییـر خـوى كـم فـروشـى،
و نهى از شـرابخـوارى را بـراى پـاكیزگـى از پلیـدى ،
و دورى از تهمت را بـراى محفـوظ مـاندن از لعنت،
و تـرك سـرقت را بـراى الزام به پـاكـدامنى ،
و شـرك را حـرام كـرد بـراى اخلاص به پـروردگـارى او ،
بنابـرایـن ، از خـدا آن گـونه كه شایسته است بتـرسید و نمیرید، مگر آن كه مسلمان باشید،
و خـدارا در آنچه به آن امر كرده و آنچه از آن بازتان داشته است اطاعت كنید،
زیرا كه "از بندگانـش ، فقط آگاهان، از خـدا مـى ترسند."( سـوره فاطر آیه28 )  (احتجاج طبرسى ، ص 99، چاپ سعید.)

منبع
---------------------------------------------
مصلحت انديشى‏ها و تعصبات بى جا

بعضى بر اين باورند كه بايد در مسائل مربوط به بانوان، به ويژه مسئله پوشش، با شدت و حدت برخورد كرد و لااقل بخشى از احكام ترخيصى آن‏ها را مسكوت گذاشت؛ به ويژه در ظرف زمان فعلى كه به علت تهاجم سنگين فرهنگى، زمينه سوء استفاده و اباحى گرى فراهم شده است. از نگاه اين افراد، مصلحت ايجاب مى‏كند لااقل وضع موجود را حفظ كنيم و ابراز برخى حقايق، بهانه به دست كسانى كه دنبال زير پاگذاشتن احكام و ارزش‏هاى دينى هستند، ندهيم.

در مقابل، گروه ديگرى - بحق - بر اين باورند كه اسلام، دين فطرت و عقلانيت و منطبق بر نيازهاى حقيقى بشر است و اگر احكام آن به صورت ناب و به دور از پيراهه‏ها و خرافات و فارغ از سليقه‏ها تبيين شود، اقبال و رويكرد به آن بيشتر و تمايل بدان، محسوس‏تر خواهد شد. اين سخن از اميرمومنان على (عليه السلام) معروف است كه:

ان اللّه افترض عليكم فرائضَ، فلاتضيعوها، و حدّ لكم حدوداً فلا تعتدوها و نهاكم عن أشياء فلا تنتهكوها، و سكت عن أشياء و لم يَدعَها نسياناً، فلاتتكلفوه (5)؛

خداوند، تكاليفى را بر شما واجب نمود، بنابراين آن‏ها را ضايع نكنيد و حدودى برايتان مقرر داشت، پس از آن‏ها تجاوز ننماييد، و از امورى بر حذرتان داشت، بنابراين آن‏ها را مرتكب نشويد و امورى را مسكوت گذاشت، نه از روى فراموشى، لذا آن‏ها را بر خود تكليف ننماييد.

به نظر مى‏رسد جامعه ما، در امور مربوط به بانوان، به خصوص در امر پوشش، دچار افراط و تفريط شده، بعضى واجبات را سبك شمرده، آن‏ها را ضايع كرده‏اند، عده يا نيز از حدود و احكام الهى، پا فراتر نهاده، رخصت‏ها و مباح‏ها را ممنوع كرده‏اند و به اصطلاح «كاتوليك‏تر از پاپ» شده‏اند و اين در حالى است كه قرآن به صراحت مى‏گويد:

يا ايهاالذين آمنو لا تقدموا بين يدى اللّه و رسوله؛ (6)

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از خدا و پيامبرش، جلو نيفتيد.

در حديثى كه سيوطى در الجامع الصغير، نقل مى‏كند، آمده است :

ان اللّه تعالى يحب أن يؤتى رخصه كما يكره أن تؤتى معصيته؛ (7)

خداوند، دوست دارد حلال‏هاى او انجام شود، چنان كه ناپسند مى‏دارد معصيت او تحقق يابد.

بايد در مباحث مربوط به بانوان، به ويژه مقوله‏ى پوشش، با سعه صدر و به دور از تمايلات و سليقه‏هاى فردى نگريست، امر مهمى كه در نگاهى وسيع‏تر، از جمله آموزه‏هاى پيشوايان دين و مذهب است. مضمون روايت زير تاكيدى است بر ضرورت اجتناب از تنگ نظرى‏ها و تعصبات بى جا در امر پوشش؛ شيخ كلينى به سند خود از حكم بن عتيبه نقل مى‏كند:

دخلت على أبى جعفر (عليه السلام) و هو فى بيت مُنجَّد، و عليه قميص رَطب و ملحفه مصبوغة قد أثر الصبغ على عاتقه، فجعلت أنظر الى البيت و انظر الى هيئته، فقال، يا حكم! ما تقول فى هذا؟ فقلت: و ما عسيت أن أقول و أنا أراه عليك، و أما عندنا فانما يفعله الشاب المرهق! فقال لى: يا حكم! من حرم زينة اللّه التى أخرج لعباده و الطيبات من الرزق و هذا مما أخرج اللّه لعباده؟ فأما هذا البيت الذى ترى: فهو بيت المرأة و أنا قريب العهد بالعرس، و بيتى البيت الذى تعرف؛ (8)

بر امام باقر (عليه السلام) وارد شدم در حالى كه در خانه‏اى مرتفع به سر مى‏برد و پيراهنى‏تر و تازه و عبايى رنگين بر تن داشت، به گونه‏اى كه رنگ عبا بر شانه حضرت اثر گذاشته بود، من (با شگفتى) به خانه و سر و وضع امام مى‏نگريستم كه حضرت فرمود: حكم! در اين مورد چه مى‏گويى؟ عرض كردم: انتظار نداشتم درباره پوششى كه بر تن شما مى‏بينم، سخنى بگويم. پيش ما، چنين كارى، از كسى سر مى‏زند كه در عنفوان جوانى باشد! امام فرمود: حكم! چه كسى زينت خدا كه آن را براى بندگانش آفريده و روزى‏هاى پاك را حرام نموده؟! و اين پوشش، از جمله زينت‏هايى است كه خداوند، براى بندگان خود آفريده. و اما خانه‏اى كه مى‏بينى، خانه همسرم مى‏باشد كه به تازگى با وى عروسى نموده‏ام و خانه خودم همان است كه مى‏شناسى.

پس در هر برهه از زمان، بر محققان اسلامى است كه با پرهيز از اعمال سليقه‏هاى فردى و بدون تاثر از فضاهاى به وجود آمده، احكام ناب اسلامى را تبيين و معرفى كنند و اين مهم را فداى مصلحت انديشى‏هاى بى جا ننمايند.
منبع

 وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ ﴿68 نحل﴾

و پروردگار تو به زنبور عسل وحى [=الهام غريزى] كرد كه از پاره‏اى كوهها و از برخى درختان و از آنچه داربست [و چفته‏سازى] مى‏كنند خانه‏هايى براى خود درست كن 

ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿69 نحل﴾

سپس از همه ميوه‏ها بخور و راههاى پروردگارت را فرمانبردارانه بپوى [آنگاه] از درون [شكم] آن شهدى كه به رنگهاى گوناگون است بيرون مى‏آيد در آن براى مردم درمانى است راستى در اين [زندگى زنبوران] براى مردمى كه تفكر مى‏كنند نشانه [قدرت الهى] است.

خواص غذایی و درمانی عسل طبیعی

حضرت محمد (ص) فرموده اند: خوردن عسل، استعمال بوی خوش، سوارکاری و نگاه کردن به سبزه نشاط آور است. به عقیده ابو علی سینا، عسل خوراکی است که جوانی را جاویدان می سازد، حافظه را نیرو می بخشد و گذشته را در خاطر زنده می کند، اندیشه را پاک می سازد، زبان را می گشاید و درد را ریشه کن می کند. بنابر نوشته ها و منابع مشخص می شود در دنیای قدیم چه از جنبه های غذایی و چه از حیثیت دارویی این ماده اعتبار و برتری چشم گیری به تمام معجون های خوراکی داشته است، حتی امروزه هم عده زیادی معتقدند،عسل طبیعی یک غذای کامل است که خواص درمانی زیادی دارد و بی تردید نه تنها از آن به عنوان ماده قندی، بلکه به عنوان معالج بسیاری از بیماری ها استفاده می نمایند.

 طبق بعضی از منابع علمی عسل طبیعی در بهبود بیماری های قلبی و گوارشی و ... کمک کرده و یک غذای مفید برای کودکان دو سال به بالا به حساب می آید که در رشد آن ها تأثیر به سزایی دارد، همچنین مصرف آن در کودکان و کهنسالان به علت هضم و جذب سریع حائز اهمیت است. عسل طبیعی به علت جذب سریع در داخل دستگاه گوارش، تخمیر الکلی ایجاد نمی کندو وجود اسیدهای آزاد در آن سبب جذب مواد چربی شده و کمبود آهن را جبران می کند. استفاده از آن به عنوان منبع انرژی در ورزش هایی چون : فوتبال، شنا، دو، کشتی، دوچرخه سواری بسیار معمول است. دانشمندان معتقداند که عسل طبیعی به علت داشتن قند زیاد و مواد معدنی و همچنین خاصیت باکتری کشی قوی برای پوشش محل جراحی مورد استفاده قرار گرفته است. آنها همچنین گزارش کرده اند که عسل طبیعی برای معالجه زخم های سطحی، زخم معده و برای ساختن بسیاری از داروها خصوصاً شربت سینه بکار می رود.

قندهای موجود در عسل علیرغم شیرینی زیاد به دندان ها هیچ صدمه ای وارد نمی سازد، بلکه آنها را سفید و لثه را محکم می کند. پروفسور واسکور گسترف عقیده دارد چنانچه شکر مدتی در دهان بماند، توسط باکتری تجزیه شده و موجب ایجاد اسید لاکتیک در دهان می شود که برای دندان مضر است، ولی عسل طبیعی برخلاف شکر چون دارای آنتی بیوتیک طبیعی می باشد هیچ گونه اسیدی در دهان تولید نکرده و دندان ها را ضد عفونی می نماید.

توجه: تجویز عسل جهت بیماری ها تنها باید توسط پزشک متخصص صورت گیرد.

فواید فیزیولوژیکی عسل طبیعی

این تأثیرات را می توان به دو دستۀ  الف) مدارک صرفاً تجربی،  ب) شواهد و مدارک علمی و تأیید شده، تقسیم کرد :

الف) مدارک تجربی

فواید تغذیه ای عسل طبیعی

 عسل طبیعی به جهت سهولت جذب بهتر و مقاومت در برابر کوفتگی، مخصوصاً در مورد فعالیت های فیزیکی، مقاومت قوی را ایجاد می کند؛ همچنین کارایی بیشتر فکری را سبب می گردد. بنابر این هم افراد سالم هم افراد بیمار برای درمان هر نوع ضعف مخصوصاً در موارد هضم یا جذب غذا در بدن به آن نیاز دارند. به علاوه باعث افزایش رشد نوزادان، تثبیت مقدار کلسیم استخوان، کمک به درمان کم خونی و بی اشتهایی می شود.

فواید عسل طبیعی برای دستگاه گوارش

 عسل طبیعی هضم و جذب غذا را بهبود می بخشد و برای مشکلات روده ای مزمن و عفونی مثل یبوست، زخم اثتی عشر یا دوازدهه و ناراحتی های کبد، مفید است.

فواید عسل طبیعی برای سیستم تنفسی

در شرایط آب و هوایی معتدل و سخت، عسل طبیعی درمان شناخته شدۀ خوبی برای سرماخوردگی و ناراحتی ها و عفونتهای دهان و گلو و برونشیت می باشد. به نظر میرسد این اثر به غیر از خاصیت ضد باکتری بودن، مربوط به اثر آرام کنندگی و تسکین دهندگی فروکتوز موجود در آن باشد.

فواید عسل طبیعی در درمان پوست و زخم

عسل به علت خاصیت مرطوب کنندگی و تقویتی در ساخت کرمهاو مواد آرایشی کاربرد دارد. همچنین از آن در ساخت مواد دارویی یا قرار دادن مستقیم آن بر روی زخم، برای درمان درد ها و زخم های بالینی، زخم معده، زخم واریس و سوختگی یاد کرده اند. عسل طبیعی به مقاومت بدن در برابر عفونت و ترمیم بافت کمک می کند و موجب تسریع سرعت ترمیم زخم می گردد. اگر پس از سوختگی به موضع مالیده شود، سطح تاول را محدود ساخته و به ترمیم پوست سرعت می بخشد. در نوشته ها، شواهد تاریخی بسیاری از درمان انسان با عسل و یا کاربرد دامپزشکی (درد و زخم های باز و زخمهای پستان گاو) آن گزارش شده است. استفاده از نوعی کرم که روزی سه بار از آن استفاده می شود و از مقادیر مساوی عسل، آرد گندم سیاه و روغن زیتون تشکیل شده باشد، در درمان دردها و زخم های باز مثل زخم قانقاریا در اسبها بسیار موفق بوده است.

فواید عسل طبیعی برای ناراحتی های چشم

براساس نظریات سنتی از اروپا، آسیا و آمریکای مرکزی عسل طبیعی، آب مروارید چشم را مداوا می کند یا کاهش می دهد و در صورتی که مستقیماً در چشم ریخته شود، آماس ملتحمه و ناراحتی های مختلف قرنیه چشم را درمان می کند. این گفته بیشتر در مورد عسل های ملیپونید و ترگونید از آمریکای مرکزی و جنوبی و هند صدق می کند.

منبع

نیکی به پدر و مادر و شکرگذاری خدای تعالی

 وَوَصَّيْنَا الْإِنسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ ﴿15 سوره احقاف)

 سروی صنوبری

باغی و سبز و تازه و شایسته بهار!

اصلا بهار از تو بیاموخت رستنش!

باغ از تو یاد دارد سبزی و خرمی

رود از سرود هستی تو داستان خویش ،

تعریف میکند؛

جاری و پر صدا

بلبل به شاخ نسترن از خوبی تو گفت.

شمشاد حکایت قد تو کرد با چمن!

میگیرد از تو وام همه باغ آرزو

هر گل کنار جو و شمیمت ز کو به کو

هر نسترن که بر گل نرگس سلام کرد ،

یاد تو زنده شد.

هر یاس پرپری که به فصل خزان فسرد ،

چشمش به راه بود.

کی میرسی ز راه؟

خوابند بچه ها 

دیریست خفته اند و به کرات گفته اند:

بیدار میشویم ، 

بیدار میشویم ، خبر کن بهار را.

کی میرسی بهار؟!

در خرابات مغان نور خدا می بینم

وین عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم!   حافظ

 پس قدیمی ها هم بعضا بعضی چیزها رو بعضی جاها که انتظار نداشتن ببینن میدیدن  و تعجب میکردن!

الان هیچ فردی انتظار نداره پاشو که میذاره خیابون همون چیزهایی رو بتونه ببینه که یه مرد فقط تو اتاق خواب میتونه ببینه ولی میشه دید !

هیچ فردی از یه مرد که خودش رو مسلمان میدونه و شیعه اثنی عشری هم میدونه انتظار نداره نسبت به پوشش ناموسش بی تفاوت باشه ولی این هم دیده میشه!

حافظ نور خدا دید و تعجب کرد ما ظلمت و بازی شیطان میبینیم و تعجب نمیکنیم ، که دیدن این هم باز عجیبه.

ای گلفروش دختر زیبا که میزنی 

هردم چو بلبلان بهاری صلای گل

نرم و سبک به جامه گلدوز زرنگار 

پروانه وار میخزی از لابلای گل

حقا که همنشین گلی ای بنفشه مو 

سیمای شرمگین تو دارد صفای گل

بر عاج سینه سنبل گیسو نهاده سر

جان میدهد به منظره دلربای گل

از نوشخند مشق شکفتن به گل دهی 

یا لعل تو به خنده در آرد ادای گل؟

گل بی وفاست آنهمه گردش چو من مگرد

ترسم خدا نکرده نبینی وفای گل   

من نیز باغبان گلی بودم ای پری 

مزدم همه تحمل خار و جفای گل

ای گلفروش دختر زیبا خدای را 

رندند بچه ها نبرندت بجای گل

(مرحوم شهریار)

خلاصه نمیشه تو جامعه ای که جوانهاش مشکل ازدواج دارن به 700 قلم آرایش تند و زننده تر گل و ورگل کنی و انتظار داشته باشی کسی هیچ ترتیب اثر سوئی  بهت نده!

مثل این میمونه که تو شهر قحطی زدگان یه سیخ جیگر فرد اعلا دستت بگیری و بوش زمین و زمان رو مست کنه انتظار داشته باشی همه خودداری کنن و متعرض جیگر و کبابت نشن ، عزیز من اینها گرسنه هستن که هیچی قحطی زده اند کباب که سهله خودتم قورت میدن!

البته این قومی که من دیدم و شناختم با این فرهنگ فرنگی که یاد گرفتن مشکل ازدواج هم نداشته باشن باز نباید پیششون از این کارها کرد .

دارد متاع عفت از چارسو خریدار

بازار خودفروشی این چارسو ندارد   شهریار

عفت به شهر حسن تو کم بود ورنه جور

دلداده را به موی تو  دلداده تر کند     شهریار

تو کز گنجینه بیرون تاختی ترسم خزف باشی 

که گوهر شاهد بازار یا برزن نخواهد شد    شهریار

از ما نوشتن از شما نظر دادن و عمل کردن و نکردن!

 قالَ امام زمان (علیه السلام) :

أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ إلَى اللهِ، وَ كَذَبَ الْوَقّاتُونَ.([1]) 
فرمود: زمان ظهور مربوط به اراده خداوند متعال مى باشد و هركس زمان آن را معیّن و معرّفى كند دروغ گفته است.

[1]غیبه طوسى: ص 177، وسائل الشّیعه: ج 28، ص 351، ح 39.

منبع